Costa Verde en de duinen van Lencois Maranhenses
Het is guur en koud als we Nederland verlaten. Hoog tijd om de zon op te gaan zoeken. Het is tijd voor ons jaarlijkse uitje naar Brazilië en dit keer gaan we via de Costa Verde naar het hele hoge noorden om daar het duinengebied van de Lencois Maranhenses te ontdekken... Dat wordt smullen!
Dag 1: aankomst Sao Paulo
Voor de verandering slapen we eens een nachtje in Sao Paulo. De KLM heeft ons er dit keer rechtstreeks heengebracht en de agent staat op ons te wachten. We zetten onze spullen in het hotel en rijden downtown Sao in. De stad is niet echt een plek waar toeristen moeten stoppen maar we kennen het land ondertussen erg goed en het is hoog tijd dat ook Sao wat aandacht krijgt. We eindigen de dag op een trendy dakterras waar we uitzicht hebben over de skyline van Sao onder het genot van en caipiroska en een hapje. Het is bijna kerst en Sao lijkt wel één grote kerstboom. Voor wie wil shoppen of wil uitgaan is Sao eigenlijk een must. Het is een enorme smeltkroes van culturen en prettig om te zijn. Het centrum heeft nog mooie oude gebouwen met als uitschieter het opera gebouw dat nog steeds in gebruik is. De mythe als zou het een enorm gevaarlijke stad zijn kunnen we ontkrachten als we zelf rond 1 uur in de ochtend naar ons hotel lopen. Tuurlijk zijn er slechte buurten waar je op moet passen maar waar heb je dat nou niet?
Dag 2: over de Costa Verde naar Paraty
We starten om een uur of 9 na een lekker ontbijtje. De rit gaat eerst over een 8 baans snelweg om Sao uit te komen. Dat gaat voorspoedig en voor we er eigenlijk erg in hebben kijken we alweer naar de prachtige oceaan. De Costa Verde is de oude kustweg die Sao Paulo en Rio de Jaeneiro verbindt. Wonderschone baaien zijn ons deel vandaag. We stoppen om te lunchen op een piepklein strandje in Ubatuba. De moqueqa (lokale Braziliaanse dis) smaakt heerlijk en met een volle buik zetten we onze tocht voort om in de middag in Paraty aan te komen. Heerlijk oud koloniaal dorpje waar we in de avond op ons gemak smaakvol eten. Misschien komt het door de warmte waar we na veel kou en slecht weer zijn aangekomen maar Brazilië voelt weer als een warm bad!
Dag 3 naar Ilha Grande
Het is alweer even geleden dat ik op Ilha Grande ben geweest en ik ben benieuwd of er veel is veranderd. De morgen gebruiken we om nog even door Paraty te struinen en van alle kleurrijke huizen te genieten. Dan rijden we naar Angra dos Reis waarvandaan we op de boot stappen. Het is een tocht van bijna twee uur op een veerboot maar varen is altijd lekker. Bij aankomst aan Abrao staat de eigenaar van onze pousada op ons te wachten en we hobbelen met hem en een paard en wagen waar onze bagage op ligt te klutsen naar de pousada. Onze kamer heeft uitzicht op de baai en nadat we ons even lekker hebben opgefrist tijgen we naar het strand waar we naadloos opgaan in een heerlijke BBQ die daar vanavond door een lokaal restaurant is georganiseerd. Het meeste eten in Brazilië is niet met veel opsmuk maar smaakvol is het altijd. Jammer genoeg moeten we morgen al weer door want we hadden graag de wandeling naar het strand van Lopes Mendez gemaakt... nou ja, een mens kan niet alles hebben! Gewoon even lekker genieten van deze avond en dit eco paradijs...
Dag 4 naar Rio de Janeiro
De dag begint met een koortsige Tonia en da's jammer. De verkoudheid heeft zich doorgezet en we schatten in dat de fan het laatste zetje heeft gegeven. Na wat pillen trekt ze wat bij en kunnen we in ieder geval met de boot terug naar het vasteland. Het is wederom een prachtige dag en alles baadt in het zonlicht... Terug in Angra dos Reis weet iemand gelukkig een privé kliniek en een aardige dokter schrijft wat paardenmiddelen voor en in de middag is Tonia gelukkig weer een stuk beter. Dat is maar beter ook want morgen begint eigenlijk het stuk waarvoor we dit keer naar Brazilië zijn gekomen: het duinengebied van de Lencois Marenhenses! In de avond sluiten Guido en Simone bij ons aan en gaan we heerlijk uit eten bij Opium in Ipanema. Het is een feest om een land te kennen en dan ook nog eens zijn lekkere culinaire plekjes ? Rio heeft voor ons niet zo veel geheimen meer maar het is altijd lekker om er te zijn!
Dag 5 Sao Luis
Vroeg in de ochtend stappen we op een vlucht die ons via Brasilia in Sao Luis gaat brengen. Tonia is weer op de been en we laten de reis maar over ons heen komen. Vroeg in de middag landen we in Sao Luis. In reisboeken wordt dit wel beschreven als het Cartagena van Brazilië maar nou ken ik toevallig Cartagena vrij goed en vind ik die vergelijking wel een beetje ver gaan. Het oude historische centrum is knus en de pousada waar we slapen een kokon van knusheid en oude grandeur maar er moet nog wel het nodige gebeuren hier... De sfeer in het oude centrum is uitgelaten want het is vrijdag, dé dag voor een feestje in Sao Luis. Nadat we lekker door de straten met zijn oude betegelde koloniale huizen zijn geslenterd en een broodnodige stop bij een internetcafé hebben gemaakt installeren we ons op het centrale plein van het oude centrum. Daar barst rond de klok van zevenen het feest los. Overal op straat staan kleine karretjes die de mensen van lokale drankjes voorzien en om een uur of acht zit de sfeer er goed in! Alleen daarom moet je hier al naar toe. Het is hier gewoon elke week carnaval! De mensen hier zijn over het algemeen arm en dit is waar ze wekelijks naar toe leven. We hopen vurig dat dit voorlopig niet veranderd want als reiziger doe je het voor avonden als dit. Een heerlijke lome sfeer, mensen die genieten van elkaar en het weer in een mooie ambiance...
Dag 6 - naar Atins
We hebben het niet te gek gemaakt gisterenavond en als vanmorgen onze chauffeur met zijn dikke 4X4 voor de deur staat zijn wij helemaal klaar voor het avontuur! We rijden Sao Luis uit en na een uur rijden we door de Noord Braziliaanse bush bush... heerlijk! We stoppen bij een lokale uitdragerij waar ik mooie borden zie die uit de Amazone komen en tot nu heb ik spijt dat ik ze er heb laten hangen! Rond lunchtijd komen we aan in Barrerinhas en dat komt goed uit . Dit dorp is weelderig qua hoofdstraat die aan een rivier ligt en leuke restaurantjes heeft. Loop je een straat verder dan huppelen de gieren door de straat en krijgt alles meteen een westernachtig karakter. Beetje spooky... Afijn, de lunch is lekker en wij stappen aan boord van een speedboot die ons naar Atins gaat brengen. Er zijn meerdere wegen die naar de duinen leiden maar Atins is in mijn ogen wel dé plek om te zijn. Vanaf Barrerinhas kan het ook maar dat heeft veel minder sfeer. De boottocht is ook geweldig en het is gek om heel de tijd naar een overdadige vegetatie te kijken om dan ineens oog in oog met de duinen te komen te staan. We wandelen een stuk over de duinen om met gezandstraalde benen daarna weer in de boot te stappen. We genieten van de tocht, de vogels en de wonderschone omgeving. Na nog wat stops bij wat lokale dorpen en een vuurtoren bereiken we net voor het donker Atins. Dit dorp ligt echt in de "middle of nowhere". Het dorp heeft 4 auto's, dat is het! Mensen zijn hier over het algemeen nog vissers en leven van wat het land te bieden heeft. Wij slapen op de Rancho do Buna, gerund door Monica, een dame uit Sao Paulo die getrouwd is geweest met Buna, een man uit Sao Luis. De plek is geweldig! Pauwen, kippen, honden en katten noemen dit met haar hun thuis en ook dit is weer zo'n plek waar je je gelijk thuis voelt. De huisjes waar je slaapt zijn eenvoudig maar wat heb je hier nou nodig? De centrale ruimte waar je eet en het zwembad zijn eigenlijk de plekken waar je het meest vertoeft. We worden vanavond verwent met heerlijk lokaal eten en nadat we met Monica, die Engels spreekt en dat is een zegen in deze contreien, het programma en de mogelijkheden hebben doorgenomen duiken we ons bed in.
Dag 6 & 7 - Atins
We hebben 2 dagen in Atins. De duinen staan voor vandaag op het programma en morgen gaan we de delta bekijken waar vooral veel vogelsoorten zoals de prachtige rode ibis te vinden zijn. De excursie naar de duinen doen we pas in de namiddag ,als het wat minder heet is, en dus besluiten we vanmorgen maar eens een wandeling naar de zee te maken. Een tip van onze kant, doe dit als de zon opkomt. Wij vinden 10 uur ook een prima plan maar zijn bijna plasjes water als we dan echt bij zee aankomen. Tot overmaat van ramp trapt Simone in een stuk glas en moeten we rechtsomkeert maken om de schade te herstellen. Gelukkig valt het mee maar we dokteren met de voet totdat we naar de duinen gaan. Het nationale park van Lencois Marenhenses is op zijn mooist van zeg juni tot september wanneer de duinpannen zich gevuld hebben met regenwater en het geel van de duinen contrasteert met de meest fantastische kleuren blauw vanwege de mineralen die de duinen bevatten. De plaatjes die je overal op internet vindt zijn dan gemaakt en we kunnen vaststellen dat je ze niet hoeft te fotoshoppen om het het er zo mooi uit te laten zien! Wij zijn er in december en dus geen water. Maakt niet uit want het gebied blijft spectaculair! Ik vind dat het erg op de Namib lijkt met dien verstande dat de duinen minder hoog en rood zijn. De plek is enorm desolaat en het voordeel is dat in deze tijd van het jaar je hier 100 kanonnen af kunt schieten zonder iemand te raken... briljant! In de avond eten we aan het strand bij de "Canto do Lencois" en dit krijgt een speciale vermelding vanwege de lekkerste gegrilde garnalen die ik ooit voorgeschoteld heb gekregen! Dan rijden we in het donker terug en komen nog een vos tegen, die in deze barre omgeving zijn kostje bij elkaar probeert te scharrelen. De chauffeur legt ons uit dat deze dieren niet vaak worden gezien en dat maakt ons extra blij! Wat ik zelf het meest bijzondere aan het gebied vindt is de desolaatheid van de duinen in combinatie met de woeste zee en de rivier met al zijn leven en groen. Het is een gebied dat nog nauwelijks bekend is en in mijn ogen één van de mooiste plekken die Brazilië rijk is. De accommodatie is daar deels debet aan want als we vanavond weer thuiskomen rennen de honden op ons af, kijken de katten lui op en je weet, ik ben thuis! De volgende morgen gaan we vroeg (het is vroeg vloed en boten varen afhankelijk van het getij) op pad naar de delta. Het heeft wat voeten in de aarde maar uiteindelijk spotten we de rode ibis! Verder vinden we een dode haai op een verlaten strand, een afgekloven karkas van een zeeschildpad en vangt onze schipper een forse krab die aan zijn gezicht te zien zeer smakelijk zal zijn! Verder zwemmen we in zee met in de verre omtrek niemand te bekennen... heerlijk! De middag verpozen we bij het zwembad en natuurlijk snacken we het nodige naar binnen. What a life!
Dag 8 - naar Parnaíba
Met pijn in het hart en een snikkende Monica die ons uitzwaait verlaten we Atins. We worden per boot overgezet naar Caburé waar onze chauffeur klaar staat. Dan gaat het per 4x4 over het strand. Dit is voor mij een eerste keer en ik geniet van de rit. Na een poos steken we de duinen door en komen uiteindelijk weer op asfalt terecht. Rond het middaguur bereiken we Parnaíba waar we in een wat troosteloos hotel terecht komen. Gelukkig vinden we zelf voor onze toekomstige klanten een superleuke pousada de volgende morgen. Ach, de kamers zijn oké en het is toch maar om te slapen. Parnaíba ligt aan de monding van een enorme delta en daar varen we vanmiddag doorheen. Ik kan me voorstellen dat je hier gewoon een hele dag wilt bivakkeren want in een middagje varen scoren we kaaimannen, apen en grote hoeveelheden mangrovekrabben. De kleine kreekjes zijn mooi en varen is altijd een feestje. Ook nu eindigen we weer op een verlaten strand maar niet voordat Tonia is ingesmeerd met mangrove modder. De kapitein van onze schuit geniet er van om deze witte Zwitserse er uit te laten zien als 99% pure chocolade en vooral de billen krijgen extra aandacht. Ik sta daar naast maar zit met mijn voeten vast in de zuigende modder en kan geen kant op... Vanaf de boot lachen Simone en Guido ons hartelijk toe/uit... geef ze ongelijk! Tonia stinkt een uur in de wind na de behandeling en ik ben ongeveer 15 bulten rijker als we in de avond door Parnaíba lopen en aan de rivier bij een restaurantje zakken om onze trek te stillen. Het dorp heeft een meer dan piepklein historisch centrum waar je in 15 minuten doorheen schiet. Opvallend is wel het aantal lokale souvenir winkels... zal wel voor de lokale toeristen zijn want hier komt verder echt geen kip!
Dag 9 - naar Jericoacoara
De dag begint lekker vroeg. We rijden over asfalt tot een klein dorpje waar we overgezet worden met een pontje dat net niet zinkt als er 2 auto's op staan. De golven slaan wel over dek maar hey, avontuurlijk toch? Dan rijden we met die andere auto een andere wereld in. De weg naar Jeri (afgekort schrijft makkelijker!) is avontuurlijk en brengt je langs wonderschone duinlandschappen, over gammele bruggen en over verlaten stranden bij een lagune waar de auto op een pontonnetje wordt gereden en vervolgens naar de overkant wordt gepunterd. Ja lieve mensen, veel avontuurlijker dan dit wordt het leven niet... geweldig! In de vroege middag komen wij aan in Jeri en dit slaperige hippie dorp ,dat vooral in trek is bij kitesurfers, is niet te versmaden. Heerlijk eten, een oase van groen en vlak naast het dorp een duin waarop iedere avond de zon welterusten wordt gezwaaid! Wij passen ons aan en zakken aan het strand neer bij een lekker restaurant waar we de inwendige mens eens even goed verwennen. De dag zoeft voorbij en na het verplichte duinbezoek is Jeri omgetoverd tot een intiem plekje met overal kaarsen en knusse restaurantjes... hoe houden we dit nog een dag vol ?
Dag 10 - Jeri
Another day in paradise... we lummelen de dag door... beetje zwemmen, beetje shoppen in de trendy boutiques, drankje hier, drankje daar... tukje doen, lekker eten en op een gepaste tijd dan maar weer het bed in...
Dag 11 - naar Fortaleza
Onze trip in het noorden zit er op. We gaan vandaag naar Salvador maar daar zal ik niemand mee vermoeien... Wat ik nog wel even moet vermelden is dat het eerst nog even 4 uur rijden over een doodsaaie weg naar Fortaleza. Het begin is nog leuk want nog een klein stukje over het strand maar dan is het uit met de pret. Rond de middag komen we aan in Fortaleza en laten we dit nog onontdekte stuk Brazilië achter ons. Wij hebben maar één doel: dit moeten we aan meer mensen laten zien!
