Beste Hans,
In juli zijn we met ons gezin 3 weken naar Brazilië geweest. Hoewel we best wat gewend zijn, kijken we terug op één van onze beste reiservaringen. Ik zal er enkele hoogtepunten uitpikken.
De voorpret begint eigenlijk als we bij jou thuis op bezoek komen. Je bent gespot in een piepkleine advertentie en we verwachten niet in een huiskamer vol beeldjes en relieken terecht te komen. We laten ons meeslepen en zien de wilde beesten, caipirinha's en bounty eilanden al helemaal voor ons. Onze eigen ideeën worden feilloos verweven in de mooiste plekjes die jij ons adviseert.
Rio vinden we heerlijk, ondanks het nattige weer. We ontdekken graag zelf een stad maar als je Olivia Alves als gids hebt dan wordt de dag pas echt bijzonder. Hoezo te mistig om Corcovado te bezoeken? We zijn bijna de enigen en hebben Christus én het uitzicht voor ons zelf. Hoezo eng om een favela te bezoeken? Achterop motortjes naar boven en dan krioelend door straatjes en pleintjes weer naar beneden. De kinderen vinden het prachtig!
Het volgende avontuur is de autorit van Campo Grande naar Embiara Lodge, diep in de Pantanal. Onder een overweldigende sterrenhemel krijgen we een nieuw begrip van cross country. Omdat de koplampen regelmatig onder water verdwijnen, wanen we ons letterlijk diep in de moerassen en komen schietgebedjes weer eens goed van pas. Na een lange, donkere tocht van 7 uur zien we lichtjes; Embiara Lodge blijkt een waar paradijsje.
Omdat we geen strandweer hebben op de Copacabana, beleven we het Braziliaanse strandleven op Morro Sao Paulo pas goed. Wat een verschil met Zandvoort of Knokke. En dan bedoel ik niet alleen de mooie mensen en de uitdagende badmode, maar vooral de vrolijkheid, de sport (strandvoetbal krijgt hier een nieuwe dimensie), agua de coco, en de leuke restaurantjes. Weet je trouwens hoeveel koffers je in een kruiwagen kwijt kunt?
We maken nog een mooi staaltje Braziliaans toneel mee als we Morro weer per vliegtuigje willen verlaten. Er zijn 7 passagiers geboekt in een vliegtuig met 7 passagiersstoelen. Toch vindt de piloot het onverantwoord vanwege de extra bagage. Na een turbulent en heel lang telefoongesprek met de toren (?) moeten de koffers een beetje verschoven worden en kon de reis alsnog van start gaan...
De oude binnensteden van Salvador en Olinda zijn erg leuk, zeker als je in zulke pareltjes van hotels zit als Pousada do Boqueirao en Dos Quatros Cantos. Recife is best leuk maar krijgt pas echt kleur met onze gids Carlos. Een beetje gek maar daarom wel heel leuk. Zo leer je niet alleen waar het beeld van Maurits staat maar ook hoe je aanpapt met leuke dames en afdingt op de markt.
En als klap op de vuurpijl naar Fernando. Ongelooflijk als je bedenkt dat je op de bovenste 40m zit van een vulkanische rots van 4000m hoog, midden in de Atlantische oceaan. En dan is er één weg van 7km lang waar je met je buggy wordt aangehouden door slaperige politie, en kom je zonder benzine te staan... De lekkerste vis ooit gegeten bij het haventje en de mooiste vis ooit gezien onder water. Baaitjes en zonsondergangen om van te smullen!
Ik geloof dat we 14 binnenlandse vluchten hebben gemaakt en evenzo vaak opgehaald en weggebracht. En iedere keer dat dit goed ging zeiden we tegen elkaar: "dat heeft Hans toch weer goed geregeld voor ons". Hans, het was kortom een reis om nooit te vergeten.
Hartelijke groeten van Bruno, Marjolein, Steef en Sanne Steggerda.