Marokko; het weerzien met een oude liefde
Het is echt veel te lang geleden. Dat realiseer ik me pas als ik in het vliegtuig stap naar Marrakech. Met Transavia ben je er zo en de vliegtijden zijn ook nog een schappelijk. Om 5 uur stappen we onze riad binnen. Wat een plaatje van een plek. Dit keer zijn we met de zus en vriend van Tonia en haar moeder. Nadat we ons eerste kopje muntthee naar binnen hebben gegoten moeten we op stap. Ik heb een restaurantje geboekt aan de andere kant van de stad. Niets zo leuk om door de souk te struinen en je te verbazen over alle koopwaar. De schoonfamilie heeft gewoon een beetje een cultuur schok en gezien het volle Djmaa el Fna kan ik me er wel iets bij voorstellen. Het is tegenwoordig nog iets meer een circus attractie maar toch voelt het nog steeds ook gewoon als zoveel jaar geleden. We eten erf fijn bij Casa Lalla, een aanrader! Je bent ook gelijk ver van alle herrie als je door de deuren van een riad stapt. Moe maar voldaan hobbelen we in de avond terug en laten we de voetjes nog even in het zwembad zakken. Dan is het hoog tijd om te gaan tukken want morgen gaan we op pad.
We krijgen, na een zalig en rijk ontbijt, de huurauto overhandigd en rijd vandaag naar de Dades vallei. Dat betekent een rit over de hoogste pas van Marokko en je hebt onderweg fantastische uitzichten op de Hoge Atlas. De rit zelf duurt, mede door de nodige wegwerkzaamheden, nog best wel lang en we zijn pas laat in de middag op de plaats van bestemming. We slapen vannacht in de Perle du Dades, echt een heerlijke plek met een zalig zwembad. De kamers zijn soms balzalen hier! We eten lekker in de tuin en er is het nodige muzikale vermaak in de avond. De volgende morgen gaan Tonia en ik op pad om de Dades kloof te ontdekken. Deze kloof is iets minder bekend dan de Todra kloof maar wij vinden hem zeker net zo mooi en veel minder toeristisch. Je rijdt langzaam de vallei in die steeds wat smaller wordt. Een klein beekje roept je om lekker je voeten in te dippen totdat je echt aan het einde van de kloof bent en je met een paar forse haarspeldbochten boven bent. Marokko is zo mooi, zo groen!
Na dit bezoek gaan we weer op pad want vannacht slapen we in de woestijn bij Merzouga. Als we in de middag aankomen zitten we midden in een zandstorm. Er vallen zelfs wat verdwaalde waterdruppels als wij op het schip van de woestijn stappen. De wind blaast meestal in de rug en dat maakt het te doen. Mijn kameel heeft een jeukende neus en gebruikt mijn broek als zakdoek…..en bedankt! Na een uurtje wiegen en zand eten komen we aan bij ons tentenkamp, WOW! Echt wonderschoon en gelijk gaat de wind ook liggen……Ik schop zelf paniek omdat ik bang ben dat mijn tas met onze laptops kwijt is maar die heb ik, kluns dat ik ben, gewoon in de auto laten liggen……Hoe dom ben je dan? Een gestreste kamp manager en 1000 excuses verder ga ik lekker zitten met een glaasje wijn en genieten we van de avond en de sterrenhemel!
De volgende morgen is het heerlijk plaatjes schieten onder een heldere hemel. De zandduinen zijn fantastisch hier. Het tentenkamp is werkelijk van alle gemakken voorzien, inclusief WIFI, je gelooft je ogen soms ook niet. Na een uitgebreid ontbijt brengt de manager met de nodige kwinkslagen over mijn actie gisteren ons bij onze auto en wij zetten koers naar de Todra kloof. Als we er 3 uur laten in rijden valt ons op hoeveel plastic afval er overal rondslingert. Dat blijft in Marokko toch ook echt een probleem. Ze zijn gewoon niet zo van opruimen en glimmend schoonhouden en dat zorgt regelmatig voor wat dubieuze hygiëne. Ons hotel van vanmiddag ligt diep in de kloof en nadat we ons hebben geïnstalleerd gebruik ik de middag om heel hard door te werken. De tagine vanavond is wel echt van een haast onevenaarbare kwaliteit. Ik maak kennis met een lokale gids en we nemen samen het Marokkaanse muziek spectrum door. Wat is dat toch een universele liefde die muziek en wat valt er altijd een hoop te ontdekken……..
De volgende morgen gaan we vroeg op pad. We slapen vannacht in Aït Benhaddou maar we hebben ons voorgenomen om een bezoek te brengen aan de Atlas film studio’s in Ouarzazate, het film Mekka van Marokko. De rondleiding is echt een feestje en je struint van de ene set naar de andere. Als je Game of Thrones fan bent, dan ben je hier aan het juiste adres. De tour is bijna interactief als onze gids elke keer een filmpje maakt waar wij de acteurs zijn, top! Na een luxe en naar lokale begrippen prijzige lunch is het nog een uurtje rijden naar onze riad voor de avond. De kamers zijn prima maar het is vooral de goddelijke tuin met zoutwaterzwembad dat ons hart steelt. Er zijn zelfs cocktails voorhanden en we nemen het er lekker even van! Het avondeten is een buffet en dat valt wat tegen maar goed, je kan niet alles hebben. Ik schrijf nog eens even wat offertes op ons balkon en geniet met volle teugen.
De laatste 2 dagen hebben we ons voorgenomen om het rustig aan te doen. Dat betekent vandaag nog een hele forse rit, wederom over de pas, en dan net voor Marrakech linksaf om in Ouirgane te komen. We gaan terug naar La Roseraie waar mijn liefde voor Marokko is begonnen. Het goede nieuws is dat het er nog mooier is geworden! Prachtig onderhouden en qua eten echt er sterk op vooruit gegaan. We blijven hier 2 nachten en iedereen vind dat wel prima want we hadden wel een erg actief programma bedacht. Essaouira is natuurlijk heerlijk aan zee maar een paar dagen hier onthaasten aan het einde van een reis is ook zeker een optie. Je zou zelfs naar Marrakech kunnen vliegen en dan gewoon hier een lang weekend toeven, dat is ook echt geen straf.
De laatste morgen knallen we in ruim een uur naar de luchthaven en vliegen we terug naar Amsterdam. Marokko, ik hou van je!
