Dia de los Muertos in Oaxaca
We zijn weer onderweg. Dat blijft toch echt het lekkerste dat er is. Je spullen bij elkaar zoeken en de belofte dat je morgen heel ergens anders zal zijn.
We beginnen in Mexico Stad
We vliegen naar Mexico Stad en we hebben het zo uitgekiend dat we prachtig op tijd zijn voor alle festiviteiten rond Dia de los Muertos. Bij aankomst worden we keurig opgewacht en rijden we een mega file in. De afstand van de luchthaven naar het hotel is echt niet groot maar we doen we bijna anderhalf uur over.
Mexico Stad is krankzinnig groot maar wij hebben er voor gekozen om te slapen aan het centrale plein waar morgen de parade langs komt. Onze chauffeur zet ons zo dicht mogelijk af maar er zit niets anders op dan het laatste stuk te voet met bagage af te leggen. Alles is al afgezet voor morgen. We krijgen onze kamer toegewezen en deze blijkt uitzicht op het plein te hebben. Dat maakt morgen de parade kijken een makkie! We zijn op en duiken snel ons bed in.
Teotihuacan en Dia de los Muertos Parade
De volgende morgen zijn we niet eens zo heel vroeg wakker maar de zon is er nog net niet. Dat krijg je nou ene met die jetlag. We werken wat tot we mogen gaan ontbijten. Dat is op het dakterras en ook al is het nog vroeg, de temperatuur is aangenaam. Na het ontbijt worden we opgepikt voor een hele volle dag. Onze gids heeft er zin in en wij ook! Allereerst stoppen we bij wat oude opgravingen die midden in de stad liggen. Na de nodige uitleg gaan we verder naar het museum van antropologie. Dat ligt in een chique buitenwijk maar is werkelijk prachtig en haast een must als je wat meer wil begrip en context wil hebben van de vroegere inwoners van dit deel van Mexico. Alles komt voorbij, Azteken, Tolteken en wat al niet meer. Natuurlijk gaat het je op een bepaald moment wat duizelen maar alles is wel heel overzichtelijk vorm gegeven en wat mij betreft een must tijdens je bezoek aan Mexico Stad. Aangezien wij altijd 4 dagen in één proberen te proppen rijden we daarna snel verder. We willen ook de parade niet missen al is er over de aanvangstijd enorm veel onduidelijkheid. We overwegen zelf kort om onze tour af te breken maar dat is ook niet handig want hoe moeten we dan straks uitleggen hoe alles in elkaar zit? Op naar Teotihuacan. Dit enorme complex is een stad van een oude beschaving die net als de Egyptenaren en de Maya’s met Pyramides werken. Het is een rit van ongeveer anderhalf uur. Bij Teotihuacan aangekomen zien we direct dat de Pyramides enorm zijn. De gids vertelt honderduit over hoe het er ooit moet uit hebben gezien maar Tonia heeft, terecht, wel haar bedenkingen als we horen dat veel restauratie in het begin van de 20ste eeuw heeft plaatsgevonden en dat veel dus ook eigenlijk niet per sé volgens “hoe het er ooit uit zag” is. Niettemin zijn de Pyramides indrukwekkend! Dan gaat het terug naar de stad waar blijkt dat je vooral moet reserveren voor het museum van Frida Kahlo en ook al doet de gids een moedige poging, dit zal voor de volgende keer zijn. Terug bij het hotel blijkt het nog uren te duren voordat de optocht voor Dia de los Muertos voorbij komt dus tijgen we weer naar het dakterras voor een vroeg diner. De wijn is heerlijk en de gangen zien er prachtig uit maar qua smaak hadden we beter bij Pujol kunnen gaan eten, daar hadden we een reservering maar die hebben we te elfder ure afgezegd vanwege de parade. Die komt dan uiteindelijk en is een ware happening. Een soort creepy carnavalsoptocht wordt toegejuicht door een miljoen mensen en wij zijn blij dat we het vanaf onze hotelkamer kunnen kijken want zo druk is een tikje benauwend!
De warmwaterbronnen van Tolantongo
Een nieuwe dag… Ik had het onzalige plan om naar de warmwaterbronnen van Tolantongo af te reizen. Tonia stemde mopperend in en ook de agent trok zijn wenkbrauwen op maar ik laat me niet zo makkelijk van mijn geloof af brengen. En dus zitten we om half 6 in de auto. Toegegeven, het is een forse rit. Je bent een goede 2 ½ uur onderweg maar er is niets mis met lekker naar het landschap kijken en eenmaal uit de urbane hectiek weg bent is het zeer de moeite waard. Onze chauffeur is gezellig en stelt voor om een lokale specialiteit te proberen. Varkensvlees dat gaar wordt gestoofd in een gat in de grond. Nou, daar lik je je vingers bij af! Het is een beetje schakelen maar wat een rijke smaak. Twee deuren verder kopen we waterschoentjes want de chauffeur denkt dat je niet zonder kan. We kijken al wat raar want waarom zou je waterschoentjes dragen in een thermale bron. Nou, laat ik niet te lang om de hete hotspring heen draaien. Die bronnen zijn leuk maar Tolantongo heeft veel betere dingen in petto! Bij aankomst wijst de chauffeur naar beneden, brult “veel plezier” en off we go! We kleden om (het is een populaire plek voor Mexicanen, toeristen zie je er niet) en gaan op onderzoek. Als eerste zien we een rivier en nadat ik mijn teentjes er in heb gestoken (schoentjes zijn aan) blijkt deze heerlijk warm te zijn. We dobberen een poosje en gaan dan op zoek naar andere verrassingen. Die vinden we al snel. We zien watervallen die zo uit Lord of the Rings zijn gelopen en worden dan tegengehouden omdat we onze spullen in een locker moeten doen. Zo gezegd, zo gedaan. Nogmaals worden we gecheckt en dan mogen we verder lopen. We vragen ons af wat er gaat komen. We lopen onder een waterval door en dan blijkt daar een grot te zijn. In de grot is het water warm maar behalve wat verdwaalde lantaarns is er geen licht. Dat maakt het spannend maar man o man, wat een plek is dit! Er blijken verschillende kamers te zijn maar je heerlijk in het warm water kunt zwemmen of onder een waterval in de grot kunt staan. Alles met heerlijk thermaal water, nog nooit zoiets gezien en wat een ontzettend bijzondere plek is dit!!!! Het is gedoe om er te komen maar onvergetelijk, geloof me!
Onze klanten moeten hier zeker een nachtje slapen maar wij moeten nog verder. Dit is een lange dag want we komen pas in de avond in Puebla aan ook al omdat we onderweg nog tegen een bizarre hagelbui aanlopen bij de pas die naar Puebla leidt. Snel onze spullen dumpen in een hotel dat we zeker niet voor onze klanten gaan gebruiken. Wat een saaie en ongezellige plek. Ik heb een restaurant geboekt dat in het nieuwe deel van Puebla blijkt te liggen. Super hip en trendy met werkelijk magische cocktails! Het eten is ook prima en veel te laat liggen we moe en voldaan in bed.
Puebla, hoofdstad van de mole
Een soort van fris en fruitig gaan we de volgende morgen weer op stap om het oude centrum van Puebla te ontdekken. Dat is ronduit pittoresk en op de zocalo (het centrale plein) stoppen we voor een ontbijtje. Ik besluit een gerecht met de lokale mole te nemen. Nog NOOIT heb ik zo lekker ontbeten, als ik dit schrijf, loopt het water me weer in de mond. Als toetje bij het ontbijt krijgen we kakelverse churro’s en we waggelen van tafel. Gelukkig hebben we nog een hele ochtend rondlopen voor de boeg. Alles is in dodenherdenking sfeer en we blijven maar plaatjes schieten. We vinden een gezellig kunstenaarsstraatje en kopen de nodige souvenirs. Wat onhandig zo vroeg in de reis maar we hebben geleerd dat je beter toe kunt slaan als de gelegenheid zich voordoet.
Na de lunch (een appel want meer kan er niet bij) stappen we in de auto naar Oaxaca. We krijgen nog even een mooi uitzicht op de vulkanen rond Puebla voorgeschoteld. De Popocatepetl is een vulkaan die mij als kind al aansprak. Wie bedenkt zo’n naam? Nu zie ik hem dan eindelijk en de dag kan niet meer stuk. De rit naar Oaxaca gaat door een prachtig landschap vol met cactussen en we genieten met volle teugen.
en dan is het Dia de los Muertos in Oaxaca
Ons hotel is een oase van rust net buiten het stadscentrum en we nemen de tijd om ons te installeren. Ik bel met onze gids die ik maanden geleden heb vastgelegd. Dat was via via dus het is te hopen dat dat allemaal goed komt. Gelukkig weet hij nog wie ik ben en dus staat hij klokslag 6 uur voor de deur. Dia de los Muertos is de grootste feestdag van het land en hier in Oaxaca is min of meer het episch centrum. Dat betekent ook dat het elk jaar een populaire plek is deze dagen en gidsen weten dat en vragen sommen die soms de wildste verbeelding tarten. Gerardo is een schat, zijn Engels is prima en hij kent de regio natuurlijk op zijn duimpje. Het feest wordt niet alleen in Oaxaca gevierd, de meest bijzondere plekken liggen in de directe omgeving en het hebben van een gids die weet wat er speelt is onontbeerlijk. Wij beginnen de viering (die meerdere dagen duurt en feitelijk begon op de avond dat wij de parade zagen in Mexico Stad) met een bezoek aan de kerkhoven van Xoxocotlan, een klein dorpje op een half uurtje rijden van Oaxaca. Het klinkt wellicht wat luguber maar het tegenovergestelde is waar. Waar bij ons op de dood nog een soort van taboe rust, wordt de dood hier omarmt op een hele natuurlijke manier. Dit feest gaat niet alleen over het herdenken van de doden maar vooral ook over het samenzijn als familie en beseffen dat niets voor eeuwig is. Nadat we de auto hebben geparkeerd lopen we over de hoofdstraat. Het is een illusie om te denken dat commercie hier zijn intrede niet heeft gedaan maar alles is hier nog met een heerlijke kneuterigheid. De gids vraagt of ik zin heb in mescal, een broertje van de tequila. Dat gaat er altijd in maar deze mescal komt uit een onduidelijke fles met schorpioenen er in. Ik ben helaas ondertussen verkouden en hees en dus lijkt me dit een prima remedie! Tonia neemt een michelada, bier gemengd met een pittig sausje meestal maar nu dan ook versierd met rood snoep en tamarinde. Drie deuren verder staat een familie lekker te BBQ’en en we mogen aanschuiven. Heerlijk eten voor bijna niets…wat zijn de Mexicanen toch een ongelooflijk lief volk. Dan is het eindelijk zo ver, we bereiken het eerste kerkhof en er heerst op sommige plekken een serene sfeer, op andere plekken staan muzikanten de favoriete nummers van de overledenen te spelen. Het is bont én kleurrijk want overal zie je de bloemen uit de Disney film Coco die echt behoorlijk accuraat blijkt te zijn. Het wordt drukker en drukker en Tonia kiest voor een schmink sessie. Veel mensen zijn opgemaakt en dat is allemaal deel van de charme. Dan gaat het naar het oudste kerkhof van het dorp waar alles zich nogmaals herhaalt. We zijn enorm onder de indruk en rijden in stilte terug, denkend aan alles waar we deel van uit hebben mogen maken. Zeer zeer indrukwekkend en bijzonder!
Mezcal; de trots van Oaxaca
De volgende morgen ben ik mijn stem eigenlijk helemaal kwijt maar goed, genieten kan ook zonder te kletsen. We lopen naar het punt waar we vanmorgen worden opgepikt voor een mescal tour. Onze gids is een snelle Henkie maar hij legt ontzettend veel uit. Bij de eerste stop krijgen we een proeverij die ook bij een goed wijnhuis niet zou misstaan. Het is nog wel erg vroeg en het is echt niet zo dat we de avond ervoor het rustig aan hebben gedaan. Een beetje wiebelig gaan we naar de volgende stop. Daar is het vooral de kunst om ons iets te verkopen en daar staan we niet erg voor open. Na een lekkere lunch is het dan terug naar Oaxaca. Even lekker opfrissen en dan weer op pad met onze gids. Vanavond gaan we naar Etla en hier is de sfeer heel anders. Beetje als Halloween. Een optocht die wordt aangekondigd met vuurwerk en mensen zijn spectaculair verkleed. Een echt happening en super lokaal.
Het is alweer de laatste dag
We hobbelen na een heerlijk ontbijt Oaxaca zelf in en vergapen ons aan alle beeltenissen. Dat kan een mooi beeld bij de kerk zijn maar er zijn ook veel graffiti muren in het thema. Een lekkere lome late lunch verder gaan we ons al bijna weer opfrissen om nog een laatste avond te genieten van Oaxaca en de bijzondere sferen waar de stad in is. We zouden de volgende morgen nog gaan fietsen van Monte Alban terug naar de stad maar vanwege het weer is dat helaas geen optie. Dat is jammer want we hadden dat wel een mooi einde gevonden aan een zeer bijzondere tijd in dit deel van Mexico.
