Oeganda: The Mountains of the Moon
Dag 1;
De KLM heeft een directe vlucht op Entebbe. Wij hebben echter gekozen voor een variant via Nairobi en komen na een overstap in de vroege ochtend in Entebbe aan. Veel te laat bedenken we ons dat we ook wel een paar dage Nairobi eraan hadden kunnen plakken om iedereen die we hier kennen even te bezoeken. Dom..........
Dag 2;
Het laatste stuk van de vlucht voert ons over het enorme Vicotria meer. Het meer heeft veel weg van een binnenzee, zover je kan kijken water. We landen op Entebbe en beginnen aan de visa formaliteiten. Die worden afgewerkt in een piepklein hokje en ook Entebbe Airport heeft nou niet meteen een internationale allure. Onze gids staat ons op te wachten want we hebben ervoor gekozen om niet in Kampala te slapen maar gelijk door te rijden naar het Murchison Falls National Park. Wat een schoonheid als je voorbij de hoofdstad bent. Ongeloofelijk..... Ontbossing is een enorm probleem in Oeganda maar het lijkt of de weg die wij nemen alleen maar door een Oeganda gaat uit een tijd voor deze problemen. We komen laat in de middag aan bij onze lodge. Eerst moeten we nog een in mijn ogen uiterst wankel pontje over maar alles gaat goed. De lodge is er een van grote schoonheid. Gelegen midden in het park is het het ideale startpunt. Oeganda is geen enorme toeristenbestemming en in de lodge is het dan ook lekker rustig. De zon gaat onder als wij genietend van een tropische cocktail uitkijken over de Nijl. Die ontspringt hier niet ver vandaan en is hier nog een wilde rivier. Met het gebries van de nijlpaarden vallen we in slaap.
Dag 3;
We gaan erg vroeg op onze eerste Oegandese game drive. Het park is erg rijk aan flora en fauna. Kort nadat we zijn begonnen zien we een grote kudde Oegandese Kobs. Deze soort is endemisch voor Oeganda en lijkt het meest op een hartebeest. Bijna alle grote roofdieren komen voor in Murchison. Je moet alleen niet verwachten dat je ze ook makkelijk tegenkomt. Daar leent de omgeving zich namelijk niet zo voor. Erg veel hoge grassen en veel stukken bos maken de omgeving tot een plaatje maar ook wat moeilijker om dieren te zien. Op hyena's na komen wij ze deze ochtend niet tegen. Wel zien we zeer veel vogelsoorten zoals de kleurrijke bijeneter, de nationale vogel van Oeganda; de kroonkraanvogel, secretarisvogels en hoornraven. In de middag hebben we meer geluk en al snel prijken er soorten als buffel, giraffe en olifant op onze lijst. Maar het meest overweldigend vinden wij toch wel het gevarieerde landschap. Moe maar voldaan komen we net voor dat de zon ondergaat weer bij onze lodge en we worden verwent met een lekkere koele cocktail. Het leven kan een stuk minder!
Dag 4;
Wat is het toch lekker wakker worden in Afrika. Het maakt niet uit welke tijd...... We veren bij het krieken van de dag het bed uit en stappen na een kort ontbijtje (het uitgebreide volgt later wordt ons beloofd) aan boord van een mooie boot. We gaan de tocht maken naar de watervallen waar Murchison zijn naam mede aan te danken heeft. Dat is niet zo maar even een stukje varen op de rivier. Dat is je ogen uitkijken! Honderden nijlpaarden kijken ons nieuwsgierig aan en zinken dan geluidloos onder water. Hetzelfde doen de grootste Nijlkrokodillen die ik ook heb gezien. Aan de oevers zien we olifanten relaxed kauwen op een acacia. Dit begint akelig veel te lijken op een Hof van Eden. Dan naderen we de waterval. De „Witte Nijl" zoals ie hier heet, stort zich met bruut geweld naar beneden in een kloof. Een indrukwekkend schouwspel. We varen op het gemakje terug en na een korte lunch en het inpakken van onze tassen zetten we koers naar Kibale. Dat blijkt een lange rit over erg slechte wegen maar vanuit het rechterraampje van de auto zie ik ze, de „mountains of the moon". Ik kan niet uitleggen waarom ik er zo graag wil wandelen maar de plek roept me...... Deze keer moet ik echter verstek laten gaan, een beetje trektocht kost je 8 dagen en zoveel tijd hebben we helaas niet.
Dag 5;
Kibale, tijd voor een trektocht! We trekken onze stevige wandelstappers aan en zetten koers naar het nationale park. Dat blijkt een kort ritje te zijn. De bergen zijn vanmorgen blauw, wij lopen echter in de tropische jungle. Onze gids is erg kundig en binnen een mum van tijd heeft hij ons gebriefed en we stappen door de vegetatie met onze hoofden omhoog. Dat is natuurlijk in mijn geval vragen om ongelukken maar ik kom er dit keer genadig van af. Niet eens een paar blauwe tenen. Na een wandeling van ongeveer een half uur zien we ze ineens zitten. Het is nog vroeg dus ze zitten nog aan het ontbijt. Een grote groep chimpansees! Ademloos staan we meer dan een uur toe te kijken hoe het er in de groep aan toe gaat. Dan zien we ze voorzichtig naar beneden komen maar we houden onze afstand. Met deze apen valt niet te spotten! Behalve chimpansees is Kibale ook echt een geweldige plek om de mooiste vogels aan je voorbij te zien trekken en wij vinden zelf dat we ons tekort gedaan hebben om hier maar één nacht te slapen. Na de lunch moeten we echter al weer verder en rijden we in een uur of 5 naar Queen Elizabeth National Park. We slapen in het park in de Mweya Safari Lodge. Wat een plaatje! Gelegen aan het Kazinga kanaal maar op een heuvel zodat je werkelijk spectaculaire uitzichten hebt. We wandelen naar de bar en tot onze verbazing zijn er wat antilopes die hebben besloten dat de lodge de beste verdediging is tegen roofdieren. Ze zijn prima te benaderen en laten zich graag op de foto zetten. Na een heerlijk lokaal diner kruipen we onder de wol, morgen moeten we vroeg aan de slag.
Dag 6;
De zon is nog niet op maar ik zit al aan de koffie. We gaan weer op game drive. Dit park is het belangrijkste park als het gaat om groot wild. Het maakt deze ochtend ook geheel zijn naam waar want we zijn nog niet koud onderweg of we zien leeuwen lekker knagen op een versgevangen buffel. Erg vriendelijk zijn ze niet tegen elkaar als ze eten en met al dat bloed zien ze er voor een keer echt angstaanjagend uit. We komen talloze olifanten, giraffes en buffels tegen maar ook hier weer is het vooral het uitzicht dat het hem doet. Ik blijf maar staren naar „the mountains of the moon" in het Westen en de Rift vallei in het Oosten. Er liggen hier ook nog 2 grote meren (lake George en lake Edward) en dat zorgt samen met het Kazinga kanaal voor een enorm rijk dierenleven. Qua roofdieren worden we niet meer zo heel erg verwend. Het blijft bij nog wat leeuwen en een groep hyena's. Na de overvloedige lunch laten we ons decadent aan de „rim pool" zakken en kijken lui uit over de vlaktes. Het is pas weer laat in de middag als we weer in de auto stappen om nogmaals op onderzoek uit te gaan. Dit keer zien we niet zo heel erg veel (nou ja, de waterbokken en andere hoefdieren daargelaten) maar worden we beloond voor onze inzet met een luipaard die lui in de boom hangt. Dit zijn de momenten waar je het voor doet.....Niemand in zicht en samen genieten van alles wat Afrika te bieden heeft.
Dag 7;
Ik hoef natuurlijk niet meer uit te leggen dat de wekker vroeg ging. Ik douchte en wil vast naar buiten lopen. Ik doe de deur open en veer ongeveer 2 meter achteruit. Pal, maar dan ook echt PAL voor onze deur staat een nijlpaard. Ik kan er niet uit...... is dat wat? Ik steek mijn hoofd om de hoek van de deur en hij kijkt wat meewarig om. Ik maak voor de grap het geluid van een nijlpaard maar tot mijn verbazing neemt hij dat heel serieus en begint heftig terug te „knorren". Dan loopt hij door. Wat een belevenis! Voor de grap zeggen we nog tegen elkaar dat hij wel de gids voor vandaag zal zijn want we gaan een boottocht maken op het Kazinga kanaal. Na een schier oneindige hoeveelheid nijlpaarden en krokodillen zetten we weer voet aan land. Wat een dierenrijkdom in dit land..... We pakken op ons gemak onze tassen in en zetten na een ontspannen lunch (ook wel eens leuk voor een keer) koers naar Bwindi Impenetrable Forest. Het hoogtepunt van onze reis zit er aan te komen. Een ontmoeting (nou ja, dat hopen we dan) met de berggorilla's! Het is heel gek om aan te komen in Bwindi. De bergen zijn maar schaars voorzien van bomen totdat je aan de grens van het park komt. Het lijkt wel of iemand een lijn heeft getrokken. We slapen in een tented camp vannacht en daar houden we allebei erg van. De tent is voorzien van een uitstekend bed en een enorme schaal heerlijk vers fruit. Nadat we wat zijn opgefrist schuiven we aan voor een maaltijd onder de sterrenhemel. Morgen is de grote dag!
Dag 8;
In alle vroegte worden we gewekt en wassen we ons gezicht (nee, dit tented camp heeft geen aangebouwde badkamer maar dat mag de pret niet drukken). De geluiden van het woud hebben ons gisteren in slaap gezongen. Het wordt licht en wij melden ons bij de rangerpost van Bwindi Impenetrable Forest. Wij blijken niet de enigen te zijn. Er zijn 4 groepen berggorilla's en per groep zijn er 10 mensen die ze mogen bezoeken. Wij worden ingedeeld in een die de Ruhondera groep gaat bezoeken. De groepen zijn vernoemd naar de dominante man, ook wel „silverback" genaamd. Ruhondera betekent vrij vertaald iets als „hij die veel slaapt". Dan begint de gids uit te leggen wat we kunnen verwachten. Een wandeling tussen de 1 ½ en 5 uur one way afhankelijk van de toegewezen groep. De wandeling gaat deels over paden maar deels ook zeker door dichte jungle. De rangers die mee gaan zullen proberen om een pad te maken maar het zal ook best vaak klimmen ,klauteren, glibberen en glijden betekenen. Dan worden de dames in de groep gevraagd of ze ongesteld zijn. Als dit zo is mogen ze niet mee omdat de gorilla's dit kunnen ruiken en dan opgewonden zouden kunnen raken. Mensen met een verkoudheid mogen ook absoluut niet mee! We zijn nog steeds compleet en dan gaan we op pad. Wij blijken zeer gunstig geloot te hebben vandaag (de rangers vragen overigens of je fit etc. bent; als je je goed voelt kun je natuurlijk vragen of je bij de verste groep kunt worden ingedeeld) want na anderhalf uur een beetje over paden en veel door de jungle te hebben gesjouwd bereiken we de groep. Ik ga proberen om te beschrijven hoe het voelt maar ik weet dat dit met geen pen te beschrijven is. De silverback ligt ons zeer op zijn gemak aan te staren. We naderen tot ongeveer 2 meter maar het lijkt hem geen fluit te interesseren. Wat een imposant dier. Wat een fantastische omgeving! De rest van de groep is aan het fourageren en sommige vrouwtjes lopen met hun baby's bijna tegen onze benen aan. Zij hebben duidelijk ook geen last van het feit dat we er zijn. Ik voel een enorme liefde voor deze dieren in me opwellen. Ik heb ze altijd mooi gevonden maar dit is toch wel veel meer dan dat! Helaas is onze tijd bij de gorilla's beperkt en moeten we na een uur verplicht afscheid nemen. De tocht terug maak ik nauwelijks mee. Ik ben helemaal in de wolken van wat me zojuist is overkomen. Het voelt een beetje als naar een geweldig concert van je favoriete band gaan..... Omdat onze wandeling niet zo heel ver was zijn we weer lekker op tijd terug bij ons tented camp en hebben we de middag aan ons zelf. In de vooravond zie ik voor ons tented camp wat kinderen voetballen en het duurt niet lang of ik doe ook mee. Zij en ik genieten met volle teugen. Dan blijkt er ook nog een optreden te zijn van de lokale pygmeeën die aan de randen van Bwindi wonen. Het wordt een avond om nooit te vergeten. Het is heel veel handen- en voetenwerk maar iedereen voelt elkaar prima aan. We dansen, eten en lachen met zijn allen, de hele avond lang. Deze dag kan werkelijk met gouden letters in mijn dagboek geschreven worden. Wat een dag, wat een land!
Dag 9;
het zit er weer op...... vandaag staat de 7 uur durende terugrit naar Kampala op het programma. We stoppen onderweg nog wel een paar keer maar ik kan nou niet zeggen dat de stops gelukkig zijn gekozen. De chauffeur denkt ons een plezier te doen met wat zebra's aan de rand van een meertje. Tuurlijk, ze zijn prachtig maar we hebben de afgelopen week zoveel gezien en de roes van gisteren is nog niet uitgewerkt. We bereiken Kampala waar we vanavond met de agent lekker uit eten gaan. Het hotel waar we slapen heeft een heerlijk zwembad en we spoelen de vermoeienissen van ons af.
Dag 10;
het vliegtuig brengt ons erg vroeg in de ochtend weer naar Nairobi. Het is nog even flink stressen maar we halen onze aansluiting naar Amsterdam. Onze baggage heeft dat geluk niet maar wat maakt het uit, het hoofd zit vol met de prachtigste herinneringen....... The Mountains of the Moon, ik moet terug.......
