Peru: land van verloren culturen, de Andes en de Amazone
Dag 1;
we hebben ons verwend en vliegen op stoel 1a en 1b naar Lima. Wat een zegen! Peru is een coole 12 ½ uur vliegen en dat is voorin aanzienlijk relaxter. De KLM vliegt lekker rechtstreeks en we komen uitgerust aan. De bagage is er snel. De luchthaven van Lima is niet zo groot en dat is prettig. Je kunt er gemakkelijk je weg vinden. Ik pin even snel wat lokale soles en dan is het op weg naar ons hotel. Lima is een moderne stad en is van alle gemakken voorzien. Wat jammer is, is de ligging. Gedurende ongeveer 6 maanden per jaar ligt de stad in een „garoua". Deze laag hangende bewolking maakt de stad een beetje troosteloos. Van september tot april is de garoua overigens niet zo prominent aanwezig en trekt heel Lima naar het strand. Niets waar wij nou heel blij van zouden worden overigens. Ons hotel worden we wel erg blij van. Het heeft heerlijke ruime kamers en een zalig restaurant waar we na aankomst toch nog maar even gaan eten om in het goede ritme te komen. Nou ja, een goed ritme lijkt er na bestudering van de route niet in te zitten. Morgen lekker om kwart over vier weer vertrekken.
Dag 2;
De zon gaat pas over 2 uur op en wij zitten alweer vers gedouched in de auto. Dat krijg je er van als je heel Zuid Peru wil zien in minder dan 2 weken. Onze chauffeur begint in lekker rap Spaans ons de dag uit te leggen. Einddoel is Nazca vandaag . Dat is te zeggen, daarvandaan gaan we weer terug naar Lima. Het blijkt een ritje van in totaal 12 uur te zijn. Ach, onze jetlag zal dan wel goed van pas komen. Het busje is ruim en dus kunnen we lekker wat bijslapen. Onze eerste stop ligt op iets meer dan 3 uur rijden en heet Paracas. Vanaf daar nemen we de boot naar de Islas Ballestras. Deze eilanden liggen vlak voor de kust en zitten vol met Jan van Genten, zeeleeuwen en pinguïns. Het weer wil nog niet echt maar dat maakt de tocht niet minder mooi.Sommige eilanden zien gewoon zwart van de vogels en 2 uur lang kijken we onze ogen uit. De zee is een beetje onstuimig en dat maakt de terugrit lekker wiebelig. Terug aan wal drinken we nog even wat warms op de „boulevard" en dan is het weer snel terug de auto in om koers te zetten naar de beroemde Nazca lijnen. Deze lijnen zijn gemaakt door een samenleving rond de 9de eeuw van onze jaartelling. Aangezien ze geen schrift hadden is er over deze civilisatie nagenoeg niets bekend. De lijnen zijn ook pas ontdekt nadat het vliegtuig is uitgevonden omdat je de figuren op de grond niet kunt zien. Waarom de enorme inscripties zijn gemaakt,daarover lopen de meningen uiteen maar het lijkt een mix van astrologie, godsdienst en de zoektocht naar water. Dat laatste snap je overigens meteen want aan deze zijde van de Andes is het droog, gortdroog en valt er nauwelijks regen. Als we in de buurt van Nazca komen wordt onze chauffeur gebeld. Het heeft gemist en het vliegtuig waarmee we over de lijnen vliegen heeft vertraging. No problem, we gaan eerst even Nazca in. Dit leuke kleine stadje heeft een erg gezellige markt met veel kleurrijke mensen. We kopen nog even een warme trui (ingegeven door de boottocht van vanmorgen) en zetten dan koers naar het lokale vliegveld. Daar blijken we de enige 2 mensen op de vlucht en worden we na een hoop gedoe omgeboekt op een heel klein toestel. Het is jammer dat we zo uitlopen want we moeten nog terug naar Lima. De vlucht is geweldig! We genieten van het kleine toestelletje dat maar blijft draaien om iedereen de figuren van soms meerdere voetbalvelden groot te laten zien. We zien de aap, de kolibrie, de astronaut en ga zo maar door. Na drie kwartier staan we weer aan de grond. Het is inmiddels al 5 uur en we moeten nog terug naar Lima. We vallen achterin volkomen uit het geluid maar onze chauffeur is de held van de dag. Om klokslag 11 uur stopt hij voor het hotel. Wij rollen er uit en snurken binnen 3 seconden weer als rozen.
Dag 3;
Half zes zitten we weer in de auto. We zijn onderweg naar het vliegveld want we gaan naar Cuzco. Nou ja, we vliegen naar Cuzco maar ons doel vandaag is de Valle Sagrada. Na de Nazca civilisatie is nu het Inka rijk aan de beurt. De Inkas hebben mij altijd gefascineerd. Ik maakte er op de lagere school al eens een werkstuk over. Ik kan niet uitleggen waarom maar ze boeien. Ik vind in ieder geval de dingen die ze maken heel erg mooi. Bij aankomst in Cuzco kijken we even hoe onze longen en hoofden het houden want we staan ineens op 3400 meter. Alles is echter prima al worden we wel accuut overvallen door een dorst die de komende dagen niet meer zal wijken. Ons vervoer staat te wachten en wij gaan onderweg naar de markt in Pisac. Daar aangekomen genieten we van de artisanale markt en de kleurrijke indianenvrouwen die vaak met mooie hoeden getooid zijn. Er lopen kinderen rond met lama's, honden en lammetjes en het leven is goed als we even lekker gaan zitten voor een kop koffie bij Cafe Ulrike. Even later wacht ons een lunch en worden we voor het eerst geconfronteerd met een panfluit die „el condor pasa" speelt. Tonia vindt het nu nog prachtig maar ik ben die panfluiten meer dan zat. Dat ligt niet aan het instrument, dat vind ik mooi. Ik word alleen gestoord van altijd diezelfde deuntjes. „El condor pasa" is hier de allerergste van! Tonia koopt een cd van deze band maar pas nadat ik de inhoud op deuntjes heb gechecked. We rijden verder door de Valle Sagrada en komen aan bij het einddoel van vandaag. De Inka stad Ollatatambo. We krijgen een rondleiding door onze Engelse gids en krijgen hierdoor een kijkje in het vernuft van de Inkas. We lopen nog even door het huidige dorpje nadat we zijn ingecheckt in ons superleuke hotelltje dat op valafstand van het station ligt waarmee we morgen per trein naar Machu Picchu vertrekken.
Dag 4;
De zon komt net op en net als gisteren belooft het een prachtige dag te worden. We lopen naar het treinstation om per „Vista Dome" trein naar Machu Picchu te gaan. Deze trein heeft ramen in het dak en biedt prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen om ons heen. De rit is heerlijk en na ongeveer 2 uur stappen we in Aguas Calientes uit. Hier wacht onze gids voor de dag op ons en hij neemt ons per bus mee naar boven. Ik ben hier eerder geweest en vond het ook toen al schitterend. Deze keer is het net zo mooi. Deze plek is werkelijk magisch en de hele ochtend tot vroeg in de middag lopen we rond en krijgen uitleg over het hele complex. Net als de Nazca civilisatie hadden ook de Inkas geen schrift dus is het een hoop giswerk en daarom ook heel mystiek. Onze gids kent de plek door en door en heeft ADHD en is niet te stoppen. De anekdotes vliegen in de rondte en wij genieten mee. Dan is het tijd voor een heerlijke lunch en ik besef me dat ik lek geprikt ben door muskieten. Net voordat ik de trein instapte vanmorgen werd me nog spray aangeboden maar ik wuifde haar vriendelijk lachend weg. Muggen in Machu Picchu. Nou, neem van mij aan: ze zitten er en ze jeuken een week! Na de lunch dalen we terug af naar Aguas Calientes en bezoeken daar nog even de enorme souvenir markt voordat we terug gaan naar Ollatatambo vanwaar we per auto terugrijden naar Cuzco. We checken in, in ons hotel en gaan lekker uit eten. Het is onwijs koud buiten en onze truien en vesten komen uitstekend van pas......
Dag 5;
De jungle in! We worden vroeg opgehaald om naar Manu te vertrekken. Je kunt op 2 manieren in Manu komen. Via de weg en dan doe je er 2 dagen over (kom je wel een van de mooiste vogels ter wereld, de rotshaan tegen) of met een vluchtje van 3 kwartier. Dat laatste doen wij en we landen rond de klok van 8 uur op de airstrip van gras in Manu. Om bij het Manu Wildlife Centre (de lodge waar je slaapt) te komen moeten we nog een uur of 2 met de boot. We spotten tijdens deze heerlijke boottocht een kaaiman en zien van heel dichtbij een brulaap. Verder ontzettend veel vogels en we genieten van de warmte. Bij aankomst krijgen we een uitgebreide briefing van onze gids Miguel. We beginnen na de lunch met een tocht door het omringende regenwoud en komen verschillende apensoorten tegen. De grond is erg zompig maar voor nu houd ik het bij mijn teenslippers. De rest van de kleding bestaat uit lange mouwen en een spijkerbroek want zelfs met deze aan en een emmer DEET op zijn de muskieten erg vasthoudend. Na de wandeling kunnen we even relaxen om dan na het diner (3 gangen in the middle of nowhere!) snel op de lakens te gaan liggen. In Manu koelt het in de avond wel lekker af en ergens in de nacht kruip je lekker onder je dekentje. Wij wel in ieder geval!
Dag 6;
Het schemert en wij zitten in de boot. We zijn op weg naar de „Macaw Clay Lick". Toen ik een aantal jaren terug een documantaire over dit park zag was dit het dat me trof. Ara's die naar deze klei in de wand van een rivier komen om deze klei te eten om het fruit en dergelijke te verteren wat ze op hebben gegeten maar wat nog niet rijp was. Wij noemen dat tegenwoordig detoxen. Nou, deze ara's kunnen er ook wat van. Eerst wordt er geopend door de papagaaien. Die komen met zo'n 500 man sterk en geloof me, dat is iets, dat wil je niet missen! Dan vliegen ze plotsklaps weg om vervangen te worden door de ara's die langzaam maar zeker uit de toppen van de bomen naar beneden zakken. Gekke is dat ze pas beginnen met klei te eten als er een stuk of 20 zijn zodat er ook de nodige uitkijkposten worden gecreëerd. Werkelijk fascinerend en de kleuren zijn zo mooi! Na deze absolute highlight gaan we terug naar de lodge om te lunchen om dan na een uur weer klaar te staan voor de volgende tocht. We moeten anderhalf uur door het oerwoud ploeteren om bij de andere "clay lick" te komen. Hier zijn geen vogels maar Is de tapir de hoofdrolspeler. Werkelijk doorweekt van het zweet komen we er aan. De plek zelf is mooi en door middel van een houten dek met hierop matrassen en muskietennetten heb je een prachtig uitzicht. We eten ons meegebrachte eten op en wachten. Rond half acht zien we hem ineens. De tapir.....hij zompt door de klei in de rondte en we kunnen hem op het gemak bekijken. Dan beginnen we weer aan dezelfde beproeving terug. Het is nog steeds erg heet maar nu ook donker. Ik ben altijd wat onhandig geweest en met mijn zaklamp met nauwelijks batterij is het eerste stuk een ware beproeving. Gelukkig krijg ik van een joviale Amerikaan een nieuwe zaklamp aangereikt. Dat blijkt niet alleen vanwege de wortels geen overbodige luxe want we komen spinnen, schorpioenspinnen en schorpioenen tegen en het is handig om te kijken waar ze zijn. Ik ben nu overigens niet op mijn teenslippers maar op rubber laarzen van de lodge wat me op 2 enorme blaren komt te staan......Doodmoe maar heel heel voldaan vallen we in slaap.
Dag 7;
We staan weer vroeg op om koers te zetten naar een nabijgelegen meer waar we op zoek kunnen gaan naar kaaimannen en een reuzenotter familie. De boottocht begint fantastisch want we zien 2 soorten toucans en heel veel watervogels. De lucht zag er vanmorgen eigenlijk prima uit maar als ik omkijk na een uurtje varen val ik bijna van mijn stoel. Daar komt me een donkere lucht aan! Eerst begint het heel hard te waaien en koelt het ongeloofelijk snel af. Dan zien we een gordijn over het meer voorbij komen en binnen 2 seconden zijn we doorweekt! Een helse bui valt op ons en we kunnen niet schuilen. De boot kan ook niet terug naar de aanlegsteiger omdat ie geen motor heeft maar er 2 mannen moeten peddelen. Dat heeft echter bij dit weer geen zin. De Amerikaan van de zaklamp (ja echt, er zijn ook hele leuke Amerikanen) laat zien wat hij waard is en samen met een van de lokale peddelaars brengt hij ons terug. Doorweekt zijn we. Nat en koud tot op onze botten komen we terug bij de lodge. De gids zegt dat dit niet vaak voorkomt maar de hele dag blijven we kleumen in onze hut. Het is wel een hele bijzondere ervaring en als de avond valt is het moeilijk te geloven dat we in de Amazone zitten. Hooguit een graad of 10 en 2 dekens over ons heen. Viva la vida loca!
Dag 8;
gaat het vliegtuig of niet, dat is de vraag...... Het weer is iets opgeklaard maar het lijkt nog steeds te kunnen gaan regenen. De vlucht komt vandaag wel. De mensen van gisteren zijn op de „luchthaven" gestrand en gaan ook met onze vlucht mee. Met wat vertraging komen we in Cuzco aan waar de zon weer schijnt. De hele middag en avond vermaken we ons in de stad. Cuzco is prachtig. De Plaza de Armas is een van de mooiste pleinen die ik ken ter wereld en de sfeer is er top. Heel veel leuke restaurantjes en leuke winkeltjes. Nee, in Cuzco hoef je je absoluut niet te vervelen. We kleuren vandaag heerlijk bij en vallen ´s avonds heerlijk rozig in slaap.
Dag 9;
wat een luxe! We hoeven pas om half 7 op...... Om iets na zevenen worden we opgepikt om vervolgens bij de bus te worden gedropt. Deze bus is eerste klasse en alleen voor toeristen. Hij zal ons in 10 uur van Cuzco naar Puno brengen. De busrit duurt eigenlijk korter maar je maakt 6 stops onderweg. De eerste stop is bij een kerk. Mooi maar niet echt ons ding dus wij gaan lekker buiten op de stoep in de zon zitten en maken foto's van de prachtige lokale bevolking. De volgende stop is een Inka ruïne en de gids van de bus legt goed en duidellijk uit. Hier is echter weer zo'n artisanaal marktje bij en wij kiezen ervoor om hier lekker rond te hangen. De vrouwen dragen prachtige hoeden en we kijken onze ogen uit. Op het menu staat er dan achtereenvolgens een winkelstop en een lunch. De lunch wordt opgeleukt door een panfluitbende die „el condor" pasa als een soort death metal panfluit versie weten te brengen. De cd zal ik er niet van kopen maar amusant is het allemaal wel. In heel Peru is het eten top en ook nu worden we weer niet teleurgesteld. Dan is het tijd voor de hoogste pas van de dag en op bijna 4400 meter kijken we naar lama's en alpaca's en bibberen van de kou. De lucht betrekt naargelang we dichter bij Puno komen en na onze laatste stop (een pre Columbiaans museum met een beschaving van net voor de Inkas) begint het te regenen. Puno is een stad met bijna 200 000 inwoners en voor de stad zelf ging geen hond er heen. Het ligt echter aan een van de meest beroemde meren ter wereld ; het Titicaca meer. We checken in en kruipen onder de wol en hopen dat morgen de zon weer schijnt.
Dag 10;
ik word wakker rond 6 uur en zie een waterig zonnetje. We zitten nog niet koud op onze boot of het wordt een echte lekkere warme zon. We gaan een bezoek brengen aan de Uros indianen. Deze kleine groep (ongeveer 2200 mannen en vrouwen) mensen wonen op eilanden van riet in het Titicaca meer. Onze gids (zijn naam is Fred en wij vinden hem pedant) legt aan ons, domme Europeanen als we zijn, uit dat je Titigaga moet zeggen. Hij doet dit alsof we in groep 1 zitten en wij vertrekken naar het bovendek om in de zon van het uitzicht te genieten. Dan komen we bij de Uros. Natuurlijk, ze leven niet meer van de visvangst, ze leven van het toerisme. Is het daarom fake of minder indrukwekkend? Wij vinden van niet. Je krijgt veel uitleg en als je enigszins Spaans machtig bent kun je ook echt heel leuk met ze kletsen. Ze zijn zelf ook heel eerlijk over hun manier van doen en inkomsten en dat is ook prettig. Na een tocht van een uur of 3 zijn we weer terug in Puno. Je kunt verschillende tochten op het meer maken maar meer tijd hebben we niet. Wij moeten vandaag namelijk nog naar Chivay rijden. Deze plek blijkt bij navraag 6 uur verderop te liggen. Ach, geen punt, je raakt er aan gewend....... We stappen in bij onze chauffeur die gisteren al in Puno is gearriveerd. Hij kijkt wat zorgelijk naar de lucht en zegt dat de tocht wel eens wat langer kon gaan duren. Daar blijkt hij geen ongelijk in te hebben. We rijden vandaag door de Altiplano (het hoogland van de Andes) en bereiken gemakkelijk hoogtes van boven de 4000 meter. Eerst zien we alleen maar prachtig besneeuwde toppen maar het duurt niet lang of we rijden zelf in de sneeuw. Dat is volgens onze chauffeur echt niet normaal voor de tijd van het jaar. We stoppen bij wat lagunes waar we roze flamingos zien staan omringd door sneeuw. Sprookjesachtig! Dan begint het ineens langzaam te sneeuwen. Ik ben natuurlijk weer op mijn teenslippers en trotseer onder protest van Tonia de kou. Ik zie lama's en alpaca's verdwaasd rondlopen. Voor hun is dit niet erg qua kou maar hun eten verdwijnt zienderogen onder de sneeuw. Veel auto's staan aan de kant van de weg en we zien ook nog wat kleine ongelukken. Veel later dan gedacht komen we bij de splitsing aan. Links naar Arequipa en rechts naar Chivay. Chivay is het uitgangspunt voor een bezoek aan de Colca Canyon om de condors te zien. Het weer is nog steeds rampzalig en nadat de chauffeur vrolijk zegt: „ nog maar 2 uur rijden, misschien 2 ½ „ overwegen we maar door te rijden naar Arequipa waar we morgen toch moeten zijn voor onze vlucht naar Lima. De chauffeur wil er echter niets van weten en zo checken we toch rond 8 uur in in het hotel. De maan en de sterren zijn te zien, het zal toch niet?
Dag 11;
het zal toch wel! Schitterend weer en geen wolkje aan de lucht. Onze gids, die we gisterenavond in Chivay hebben ontmoet, staat te dansen. Dit wordt een topdag...... We rijden naar het „Cruz del Condor", hier zijn deze majestueuze aaseters goed te zien. Een van de weinige plekken in de wereld. De route erheen is mooi maar de gids zegt dat we beter op de terugweg kunnen stoppen. Hij blijkt gelijk te hebben want bij het „cruz" zien we wel 25 condors en geloof het of niet, ze zweven aan je voorbij op ooghoogte. Een werkelijk onvergetelijke ervaring! De weg terug neemt de gids lekker de tijd voor wat uitleg over de vallei en zijn inwoners. We stoppen in een klein dorpje dat in 1991 bijna werd weggevaagd door een aardbeving. Aardbevingen komen in Peru vaak voor omdat het land op 2 tektonische platen ligt. Terug in Chivay lunchen we lekker vroeg waarna we in 3 uurtjes naar Arequipa worden gebracht. Onderweg komen we vlak voor het hoogste punt van de hele reis (4900 meter) vicunas tegen. Deze wilde verwanten van de lama's en alpaca's zijn erg mooi, zeker nu alles nog met een laagje sneeuw is bedekt al brandt de zon die wel snel weg. We zijn ruim op tijd in Arequipa en worden op de luchthaven gedropt. We gaan lekker zitten en wachten op onze vlucht naar Lima. Laat in de avond komen we weer in ons eerste hotel aan en bestellen roomservice en kruipen moe maar voldaan onder de dekens.
Dag 12;
Het hotel in Lima ligt in de wijk Miraflores. Dit is met afstand de leukste wijk van Lima. Gisteren was het de dag van de Onafhankelijkheid en vandaag lijkt het of de stad collectief zijn kater uitslaapt. Het is rustig op straat en er is bijna niets open. Toch zijn er vlak bij het hotel wat mooie pleinen en dus is een lekkere wandeling de moeite waard. We lunchen op ons gemak en duiken nog even in het zwembad van het hotel voordat we in de middag naar de luchthaven gaan voor de reis naar Amsterdam. Reizen door Peru is best pittig. Veel hoogteverschillen, verschillen in temperatuur en de afstanden zijn ook niet te onderschatten. Toch kan ik Peru echt met heel mijn hart aanbevelen. Het is kleurrijk en heeft ontzettend veel variëteit te bieden. De mensen zijn vriendelijk en authentiek. De natuur is adembenemend en ongeloofelijk veelzijdig. Moet ik nog meer zeggen?
