Mozambique - Tropisch Afrikaans genieten
Mozambique onder de loep
We schrijven november als we weer eens in een ijzeren vogel kruipen om naar Zuid Afrika te vliegen. We gaan een week in ons eigen huis in Phalaborwa bivakkeren (heerlijk, ons eigen kantoor in de tropische warmte). Maar voordat we daar naar toe gaan hebben we eindelijk de tijd genomen om Mozambique nog eens onder de loep te nemen. We gaan een week lang de kustlijn verkennen.
Na een nacht in Johannesburg vliegen we de volgende dag naar Vilcanculos. Nog voor we landen stoot ik Tonia aan en zeg haar dat het er hier echt typisch Afrikaans uitziet. Het leven is hier gebaseerd op sociaal contact en de huizen zijn hier over het algemeen nog mooie traditionele hutten. En ja, dan heb ik het gewoon over Vilanculos zelf...
Van de douanebeambten ontvangen we ons visum en we wensen hen in ons beste Portugees een fijne dag. De mensen van Vilanculos Beach Lodge staan ons keurig op te wachten en een half uur later staan we heerlijk met onze voeten in de lauwwarme Indische oceaan. De lodge is heel mooi met kleine en grotere hutjes die tegen een helling aan zijn gebouwd. Een zeer fors zwembad en een al fresco restaurant maken de sfeer compleet. Vanmiddag eet ik heerlijk verse inktvis. Enige minpunt is de forse wind die is opgestoken en dus wordt het al fresco vanzelf iets minder fresco want een plastic zeil moet de wind tegen houden. Nou, we zijn toch moe van het reizen dus een tukje gaat er prima in. In de avond is het diner voor iedere vis- en zeevruchtenfanaat een treat. We worstelen ons door de uitgebreide excursielijst en nadat we nog een half uur voor ons uit hebben zitten mijmeren op de patio voor ons hutje gaan we lekker het mandje in.
Met de locals op het strand - Inhambane
De volgende morgen pakken we onze spullen weer in. Na een copuleus ontbijt komt onze chauffeur keurig op tijd. We schuiven in de auto en rijden in een kleine 3 uur naar de Travessia Lodge die in de buurt van Inhambane ligt. We worden afgezet aan een zandpad waar de hippe lodgemanager ons op staat te wachten. Een kwartier zandpad verder komen we aan zee bij een verrukkelijke lodge. 5 kamers, zalig eten en een uitzicht om nooit te vergeten.
Het strand deel je met de paar lokale mensen die er lopen en de honden die vanuit de lodge met je meelopen. Zwemmen is prima, wordt ons verzekerd en de hele middag spenderen we met spatten in de golven... Het eten in de lodge is meer dan uitstekend en het stel dat de lodge managed zijn uiterst vriendelijke Zuid Afrikanen. Hij is kampioen boogschieten en de volgende dag krijgt Tonia lekker privé les. Ik zie een visser voorbij lopen met verse kreeften en als ik de vrouw van het koppel later vraag blijkt dat ik die kreeft prima in de avond op mijn bord kan krijgen. Zo gezegd, zo gedaan. Hoe kakelvers wil je het hebben.
In de ochtend maken we nog een hele lange strandwandeling, zoeken schelpen en verbazen ons over tientallen kilometers niksigheid. Zwemmen is vandaag geen optie want de wind staat verkeerd en er spoelen Portugese oorlogsschepen aan. Dat zijn kwallen waarmee je niet moet dollen. Na een heerlijke dag die we deels doorbrengen met troubleshooten omdat Aerolineas Argentinas staakt en wij voor 2 van onze klanten een oplossing moeten vinden vallen we in de avond met het ruisen van de zee in slaap.
Strandleven op de Bazaruto archipel
De volgende dag reizen we weer terug naar Vilanculos. Echt leuk om gewoon met je neusje tegen het raam aangedrukt te zitten en te genieten van wat voorbij trekt. We verbazen ons over de nog zeer traditionele staat waarin het land verkeerd en spreken af om toch ook nog eens een reis naar Noord Mozambique te maken.
Voor nu gaan we bij Vilanculos op een speedboot die ons in 45 minuten naar Bazaruto brengt. Dit eiland bij de gelijknamige archipel zie je vanaf Vilanculos liggen maar het is toch best een stuk met een snelle boot. We slapen hier in het Anantara Resort, een droom van een plek. We krijgen een fantastische kamer en we gaan gelijk onze activiteiten voor morgen boeken. Ik wil duiken want dat schijnt hier geweldig te zijn en Tonia gaat op zoek naar dugongs, zeekoeien waarvan wordt vermoedt dat hier de sage van zeemeerminnen is ontstaan.
Duiken en zeekoeien
De volgende morgen stap ik vroeg op een speedboot en varen we om het eiland heen. Prachtige grote rode duinen steken scherp af tegen het azuurblauwe water. Wat een droom van een plek. Dan de duik zelf. Ik ben nog maar koud onderwater met mijn duikinstructeur als hij het haaienteken maakt. Ik vind duiken heerlijk en ben zeker niet bang voor haaien maar uit de grote Indische oceaan komt ineens een 4 meter lange Zambezi haai aangezwommen. Oké, dan gaat je lucht gewoon even wat sneller.
Het zicht is verder niet geweldig maar het koraal is wel van fantastische kwaliteit. Op de tweede duik zien we schildpadden en al met al is het zeer de moeite waard. Let wel, duiken is hier niet goedkoop. Reken op 150 USD voor 2 duiken en dan komen daar nog je spullen bij.
Als we terugvaren zien we Tonia op een andere boot en zij spotten net een dugong... dus heb ik mazzel en genieten we allebei van dit bijzondere dier dat nog maar op een paar plekken voorkomt. De middag gebruiken we om te eten, werken en relaxen. De spa van Anantara helpt daar bij en die avond smaakt de cocktail extra lekker. Jammer dat we morgen alweer terugvliegen naar Johannesburg maar we hebben een hoop gezien en geleerd in korte tijd.
Voor eenieder die iets meer budget heeft raden we aan om je Zuid Afrika reis hier af te sluiten. Qua strand is er voor elk budget wat voorhanden en er is echt meer dan genoeg te doen!