De schatten van de Kalahari
Aankomen en op weg naar Vryburg
Reizen naar Afrika is altijd een feest. Je weet nooit wat je kan verwachten omdat je meestal op zoek gaat naar dieren. Wij zijn al jaren bezig om de bruine hyena te zien en gaan weer een nieuwe poging wagen. Dit keer in het deel van Zuid Afrika dat nauwelijks bekend is. Bij aankomst halen we snel onze auto op. Ik heb hem aan het einde van corona geboekt en de hand zit op de knip maar enige spijt van die keuze hebben we al als hem zien. Het is een klein autootje, op zich niets mis mee, maar we moeten forse afstanden afleggen en we hopen maar dat de wegen niet te spannend worden want er zit een 1 liter motor in… Ach, niets houdt ons tegen en daar gaan we!
Het is 5 uur rijden naar onze eerste stop. Vryburg is een gehucht maar ons doel is de Zuid Afrikaanse Kalahari en als je net ben geland en in één keer door wil rijden is dat wel een beetje teveel van het goede. Dus werd het Vryburg. We nemen onze intrek in een zeer gezellige lodge die je hier eigenlijk niet zou verwachten. Onze kamer is heerlijk ruim en heeft een heel groot balkon waar we mee uitkijken op het Leon Taljaard Nature Reserve. De eigenaar is zeer vriendelijk en legt uit dat hij, als hij de kans krijgt de neushoorn wat lekkers geeft zodat deze bij de lodge blijft. Er is hier nog een hoop te winnen aan natuur educatie maar de man heeft het hart op de goede plek. De neushoorn zien we niet maar aangezien het eind november is, hebben de impala’s jongen gekregen en het is koddig om ze zien spelen met de parelhoenders die er wel wat moedeloos van worden. We zuigen heerlijke warme frisse lucht op in de wetenschap dat het thuis echt koud is geworden. De lodge doet niet aan avondeten dus gaan we naar het dorp zelf waar een Spur zit (een lokale keten) en waar we ons buikje rond eten. Het is niet hoogstaand maar op zich prima. Moe vallen we in ons heerlijke bedje, morgen weer een nieuwe dag.
en we worden weer verwend
We zijn er vroeg bij want om 5 uur wordt het al licht en je lijf schakelt vanzelf over naar een zomerschema. Heerlijk 2 uur op het balkon hangen en genieten van Afrikaanse luchten, een kopje koffie en al het leven dat we voor de deur zien. Na een stevig ontbijt stappen we weer in onze dinky toy en gaan we op pad. Ons doel vandaag is Gamagara, een privé reservaat, zoals ze het zelf betitelen. De weg erheen loopt door Kuruman en dan stuurt Google ons een onooglijke weg op. Niet geasfalteerd maar dat zijn we op zich wel gewent. Je hebt alleen geen idee waar je uitkomt… We gokken het er op en een half uur later sluiten we weer aan op asfalt. Phieuw! Een stuk verder moeten we toch weer van het asfalt af, onze lodge staat nu aangegeven dus daar gaan we. Gelukkig hebben we allebei geen vullingen want die hadden we na deze rit in de auto kunnen gaan zoeken. Mijn hemel wat een wasbord. Hoe ik ook probeer, zacht, wat harder, full speed (nou ja, met ons koekblikje) het schudt en trilt en we houden ons hart vast. Na 3 kwartier afzien zijn we er. We bellen aan maar er doet niemand open…..uhhhhh, wat nu? We bellen met gelukkig 1 streep bereikbaarheid en alles komt goed. Een heerlijke kamer wacht op ons. Die heeft de uitstraling van een safari tent maar is het stiekem toch niet. Het is rond de middag en we vragen of we kunnen lunchen. De dame die ons incheckt schiet de keuken in en komt met een enorm bord met gebakjes en cakejes aangelopen. Oké, niet goed voor de buikomvang maar man o man wat zijn ze lekker vers! We smullen en vragen ons af hoe druk het er is. Er is nog een Duitse familie die gelijk vriendjes probeert te worden en honderduit vertellen over wat ze allemaal al hebben gezien. Vanmiddag gaan we op game drive; die blijkt 10 euro pp te kosten en duurt een uur... Nou ja, wat hebben we te verliezen. We staan om 5 uur te trappelen! Jason is behalve baas van de lodge ook onze gids en hij neemt ons mee in een gogomobiel uit 1823. Het hijgt en puft dat het een lieve lust is. Toch zien we al snel Sabel antilopen en dat is best bijzonder. Daarna is de Roan antiloop aan de beurt, wow, als dat zo doorgaat! Dan spotten we neushoorns…wat is dit voor plek? Als we terug zijn spreken we met Jason af om morgenochtend ook nog een drive te doen. De Duitsers gaan naar Kaapstad en dan zijn we met zijn tweeën, kunnen we mooi eens wat meer horen over de plek. Nu eerst eten. De kok is enorm en meestal is dat een goed teken. Ook nu, wow, we krijgen zacht gegaarde eland (een lokale antiloop soort) in een rode wijn reductie, je vreet echt je vingers er bij op! Na een zalig koffie toetje komt er ineens een storm opzetten en gaan we met een goed glas wijn aan het zwembad zitten om de donder en bliksem over ons heen te laten rollen. Afrika, wat ben je toch fantastisch!
dubbele gevoelns bij Gamagara
Na een goede kop koffie de volgende morgen stappen we in een jeep. Dat scheelt een hoop lawaai. We rijden ook naar een andere plek en gaan Jason eens ondervragen. Het privé reservaat is iets nieuws, het was vroeger een jachtlodge. Dat wordt ook duidelijk als we sneeuwwitte springbokken zien, een variatie die je in de natuur niet terugvindt. Dan krijgen we les in hoeveel soorten er zijn van gnoe’s tot aan bokken. We leren een hoop maar er bekruipt ons ook wel een gevoel dat dit niet alles puur natuur is. En dat blijkt ook te kloppen. Er wordt hier beperkt nog gejaagd en dat is altijd een lastig onderwerp. We hebben er een goed gesprek over met Jason. Dit reservaat heeft geen roofdieren dus kan het niet anders dan dat er dieren worden afgeschoten. Deze worden gedeeld met de community waar het gaat om het vlees en dat is mooi. Dat er dan ook mensen zijn die vet betalen om een mooie bok te schieten is natuurlijk wel andere koek. Het geld dat ermee verdient wordt, wordt weer geïnvesteerd en ja, ik eet natuurlijk ook gewoon vlees maar toch… Game drives en jagen zijn gewoon geen vrienden van elkaar. Na een lekker ontbijt pakken we onze spullen want we moeten snel verder, Tswalu wacht!
Tswalu; alles wat je wenst en meer
Zuid Afrika heeft een stukje van de Kalahari woestijn binnen zijn grenzen. Daar is ook een nationaal park dat je kunt bezoeken maar wij mogen naar Tswalu. Een enorm gebied dat is opgekocht door een beroemde rijke familie met de visie om de natuur in ere te herstellen. Een far cry van Gamagara zullen we maar zeggen! Na weer anderhalf uur schudden komen we er aan. We worden bij de ingang opgewacht. Het gebied is enorm, denk aan de helft van Nederland ongeveer en wij mogen het gaan ontdekken. De keuze was bewust want hier hebben ze 3 soorten die we héél graag willen zien. Zo is er de bruine hyena maar hebben ze ook aardvarkens en schubdieren. We kunnen niet wachten. De lodge heeft 10 suites en wij krijgen nummer 9. Het is ontzettend duur hier om te slapen. Vergelijkbaar met de betere lodges in Botswana maar daar krijg je dan ook iets voor terug! Een prachtige woonkamer en werkelijk aan alles is gedacht. Het oog voor detail is fenomenaal. Het eetgedeelte is ook ontzettend smaakvol, net als het eten zelf. Na een heerlijke lunch ontmoeten we onze gids Jamie en onze tracker Mango. In dit soort plekken is de gids er vooral voor informatie en interpretatie, de tracker zoekt de dieren. We zijn koud onderweg als we cheeta’s ontdekken en we mogen ze te voet benaderen, heel heel bijzonder! Daarna zijn het wilde honden die we spotten net als ontzettend veel antilopen soorten met de gemsbok of oryx als mijn persoonlijke favoriet. We zien ook meerkatten maar Jamie zegt dat die later nog wel aan bod komen. Na een zalige sundowner op één van de rode duinen, die zo kenmerkend zijn voor de Kalahari gaan we night drivend op huis aan. Wat. Een. Plek! Het avondeten gaat vergezeld met een heerlijke fles wijn en we tollen daarna heerlijk terug naar onze home away from home. Daar vallen we nog even op onze veranda want we willen er echt het maximale uit halen. Als we gaan liggen is de hemel van ons bed de kaart van Tswalu, stop, hoe perfect kun je zijn?
dan denk je dat je alles al gezien hebt
De volgende morgen heel vroeg (half 5) staan we weer paraat. Nog wat slaap in de ogen maar die wrijven we er snel uit als we een magische zonsopgang meemaken. Gisterenavond zagen we op de veranda nog de donderwolken naderen, het heeft zelfs een klein beetje geregend. Nu is alles fris en vers en we zien de Kalahari in al haar glorie. Ik zou het graag accuraat beschrijven maar hoe schrijf je over geuren en kleuren bruin en groen die veranderen in het zachte ochtendlicht. De bergen die als achtergrond dienen en een magische gloed hebben? Ik kan enkel constateren dat mocht je het budget hebben (want het is écht niet goedkoop) dat je minimaal 2 nachten deze wondere wildernis moet gaan bezoeken. Dit is echt een heel ander niveau van conservatie (waar overigens een groot deel van je betaalde geld naar toe gaat) en natuurbeleving. Onze gids neemt ons mee naar leeuwen maar de jakhalspups die we even daarvoor hebben gezien maken ons blijer. We hebben zelf ondertussen zoveel safari’s gemaakt dat leeuwen geen must meer zijn. Altijd leuk, maar geen doel op zich! Rond een uur of 10 wordt het echt heet en gaan we de dag doorbrengen in onze suite. Beetje werken, een tukje doen, heerlijk. Half 5 staan we weer te trappelen voor het middagdeel en net als de gids zegt dat we beter na het eten nog een keer kunnen proberen spotten we een……bruine hyena!!!!! Vijftien jaren zoeken wordt beloond. En hoe! De hyena laat zich uitgebreid bekijken en hobbelt daarna op zijn dooie akkertje naar een drinkplaats, wow, mission accomplished. Het avondeten vanavond is bij Klein Jan. De chef van dit Michelin ster restaurant (ja, je leest het goed) heeft zich door de Kalahari laten inspireren. Wij zijn benieuwd. We komen aan bij een klein hutje dat ooit het eerste huisje in de gebied was. Op de veranda krijgen we een drankje en dan worden we door het huisje, waar de tijd heeft stil gestaan, meegenomen naar wat een waterreservoir lijkt te zijn. Gefopt! De deur gaat open en we dalen af langs een trap waarbij de wortels die er in hangen het water naar beneden laten lopen. Alsof je in een droom rondwandelt. Dan kom je 4 meter onder de grond in de koelcel die prachtig is gemaakt met alle producten waarmee wordt gekookt. Aan het einde van die gang waarin we ook al wat proeverijen hebben kom je dan in het restaurant dat eigenlijk heel clean is maar een gigantisch raam heeft met uitzicht op de Kalahari. We zitten er met open mond en raken er niet over uitgepraat. Culinair genieten gaat hier écht naar een heel ander niveau, bizar. We nightdriven na het eten met onze volle buikjes maar spotten enkel wat antilopen. De aardvarkens en schubdieren zijn kennelijk voor een volgende keer. We hebben er meer dan vrede mee. Moe maar zeer voldaan vallen we in een diepe slaap. Morgenochtend nog 1 keer proberen.
op naar Pilanesberg
En daar gaan we weer. Weer lopen we tegen cheeta’s aan. Wat zijn ze mooi, zo gracieus. Dan zijn de meerkatten aan de beurt en een half uur mogen we deelgenoot zijn van hun leven. Zo koddig en ze hebben kleintjes. Mango, onze geweldige tracker, heeft 9 maanden onderzoek naar deze groep gedaan dus hij weet er van alles over te vertellen. Jamie weet ondertussen dat we van vogels kijken houden dus hij wijst en met zijn app laat hij veel soorten aan ons zien. Eigenlijk te laat komen we terug bij de lodge want we hebben nog een enorme rit te maken vandaag. Snel laden we in, zeggen iedereen gedan en 1000 maal dank en dan sjeezen we naar Pilanesberg. Daar komen we rond half 6 aan, gelukkig op tijd voordat de poot dicht gaat. Het is soms voor ons ook even schakelen. Na Tswalu is dit heel wat anders maar onze kamer is heel groot en na een half uur op onze nieuwe veranda zijn we alweer gewent. Dit nationale park ligt vlakbij Sun City maar laat je niets wijsmaken, de plek is wonderschoon! We eten vanavond in de boma onder de sterren met een heerlijk flesje rosé en het leven is goed. Benieuwd wat morgen gaan brengen.
Die dag brengt één van de slechtste gidsen die we ooit hebben gehad. Jenny is als mens echt prima en gezellig maar als we eenmaal op pad zijn boeit het haar weinig en stopt ze alleen voor leeuwen en zelfs de overdaad aan neushoorns doen haar weinig. Behalve Tonia en ik zitten er ook Australiërs op de auto en die maken hun eerste safari. Ze snappen er weinig van en dus beginnen wij maar wat kennis te delen. Gelukkig zijn ze daar blij mee… Pilanesberg is prachtig, helemaal tussen bergen ingeklemd en boordevol met dieren. De kleuren zijn in de ochtend wonderschoon en we genieten met volle teugen. Rond de middag zijn we terug en ook nu doen we een tukje want dit is de 5de morgen dat we om half 5 paraat staan en dat begint te tellen. De middag safari slaan we over en we gaan met een wijntje aan de waterplaats zitten waar impala’s de middagshow verzorgen. Na weer een zalige maaltijd (vanavond is het zacht gegaarde buikspek) rollen we ons bed in maar niet nadat we nog een enorme bui op ons kop krijgen met een sound en lightshow die zijn weerga nauwelijks kent.
nog één cadeautje dan
Weer een nieuwe dag en we gaan nog één game drive maken. Slimme keuze want we stuiten op 4 jachtluipaarden die net een impala te grazen hebben. Het laatste leven wordt er uit geknepen en dan gaan ze aan de slag. Ze moeten snel eten want alle andere roofdieren gaan straks proberen die af te pakken. We kijken ademloos toe. Pilanesberg geeft ons dan als toetje 2 mannetjesleeuwen en ons niets vermoedend tegemoet slenteren. Wat zijn we verwend op onze trip! Nu laden we in en hebben weer een lange lange rit voor de boeg. Volgende stop, Phalaborwa, ons eigen huis in Afrika! Daar heb ik al vaak over geschreven maar Tonia en ik zijn het er roerend over eens dat we voor Dagboek Reizen een nieuwe route gaan bakken die de onbekende stukken gaan opnemen die we net hebben ontdekt.